تجربۀ زنان تهرانی از بی‏ اعتنایی اجتماعی در روابط همسایگی: یک مطالعۀ کیفی

هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی تجربة زنان تهرانی از بی‏اعتنایی اجتماعی در روابط همسایگی است. اطلاعات مورد نیاز برای پژوهش از طریق رویکرد کیفی و روش نظریة مبنایی با استفاده از نمونه‌گیری نظری به‌دست آمده است. با استفاده از نمونه‏گیری هدفمند، در هر مرحله با توجه به تحلیل داده‏های پیشین از بین زنانی که تجربیات و دغدغه‏هایی در روابط اجتماعی به طور اعم و روابط همسایگی به طور اخص داشتند، در دورة انجام پژوهش به خانة سلامت مسعودیه واقع در منطقة 15 تهران مراجعه کرده و نیز تمایل به شرکت در مصاحبه‏ داشتند، 17 نفر انتخاب شدند. پس از تجزیه و تحلیل اطلاعات حاصل از این مصاحبه‏ها، چهار کد نظری شامل الف) علل زمینه‏ساز کاهش جذابیت در روابط همسایگی، ب) عوامل علّی در شکل‏گیری پیامدهای منفی روابط همسایگی، ج) عوامل علّی عدم اعتماد و امنیت در روابط همسایگی و د) عوامل علّی عدم کفویت در روابط همسایگی شناسایی شدند. با توجه به تجارب زنان مشارکت‏کننده در این پژوهش، عواملی که باعث کمرنگ‌شدن روابط بین همسایگان تهرانی می‏شود زمینه‏ساز بی‏اعتنایی اجتماعی شده است. این مطالعه کدهای نظری ارزشمندی برای جامعه‏شناسان و روان‏شناسان دارد و همچنین الهام‏بخش کسانی است که خواهان ارتقای سطح روابط همسایگی و بهبود ارتباطات اجتماعی خود هستند.